Parafrazując tytuł audycji muzycznej redaktora Piotra Kaczkowskiego w radiowej Trójce chcemy dziś przedstawić tylko za pomocą fotografii prace wybranych polskich florystów.
W świąteczny poranek mamy więcej czasu warto się zainspirować, podpatrzeć.
Napiszcie na adres redakcja@floraplus.pl czyje sylwetki i prace mamy Wam szerzej przedstawić. Wyboru subiektywnie dokonał redaktor naczelny.
Rośliny wspólne. Czy mamy szanse w dzisiejszym świecie wrosnąć w to po uszy ?
Wychowałem się i dorastałem w bloku w dzielnicy przemysłowej na przedmieściach Lublina . Blok, w którym mieszkałem wspólnie z moimi rodzicami, bratem i siostrą miał trochę podwórka i zielonego w pobliżu. Wokół rosły 30 m topole i wierzby. O przestrzeń wspólną w bloku robotniczym dbali mieszkańcy, ale o roślinach na ścianach czy klatce schodowej nikt nie myślał. Przestrzeń wspólna nie istniała. Inaczej za to było w bloku moich dziadków w centrum miasta. Na ostatnim, 4 pietrze w bloku bez windy, mijałem półpiętro pełne kwiatów. Wszystko zgrabnie ustawione. Wtedy się na tym nie znałem, ale zapamiętałem ten obraz jako: zgrabna kompozycyjna całość. Stały tam na różnych wysokościach ficusy, yukka, oraz małe egzemplarze zielistki i sanseverii. Na samym szczycie mieszkały dwie rodziny. Po prawej stronie mieszkanie moich dziadków a po lewej stronie mieszkanie innych lokatorów . Po 21 latach jak zdawałem na studia ogrodnicze, okazało się, że za przestrzeń wspólną na ostatnim pietrze odpowiadał człowiek, który wykładał rośliny ozdobne na moim kierunku oraz zarządzał instytutem roślin ozdobnych – sam prof. dr hab. Jerzy Hetman.